گل مر يم

موجود بے آزارے هستم .
کار مے کنم
قصہ مے خوانم
شعر مے نویســـــم ...
و گاهے
دلم کہ برایتـــــ تنگـــــ مے شود ،
تمام خیابانہا رابا یادتـــــ پیاده مے روم !

گل مر يم...

‎دفتری بود كه گاهی من و تو‎می نوشتیم در آن‎از غم و شادی و رویاهامان‎از گلایه هایی كه ز دنیا داشتیم‎من نوشتم از تو:‎كه اگر با تو قرارم باشد‎تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد‎كه اگر دل به دلم بسپاری‎و اگر همسفر من گردی‎من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال‎تا بدانجا كه تو باشی و من و عشق و خدا!!!‎تو نوشتی از من:‎من كه تنها بودم با تو شاعر گشتم‎با تو گریه كردم‎با تو خندیدم و رفتم تا عشق‎نازنیم ای یار‎من نوشتم هر بار‎با تو خوشبخترین انسانم…‎ولی افسوس‎مدتی هست كه دیگر نه قلم دست تو مانده است و نه من!!! گل مر يم...

. ..  نگاه کن تمام هستیم خراب میشود شراره ای مرا به کام میکشد مرا به اوج میبرد مرا به دام میکشد نگاه کن تمام اسمان من پر ازشهابمیشود... ღ`°•.¸✿¸.•`♥ ✿ ♥ `°•.¸✿¸.•°`ღ سرود سبز علفهانسیم سرد سحرگاه صفای صبح بهارانمیان برگ درختان و خاک و نم نم باران و عطر پاک خاکو عطر خاک رها روی شاخه نمناک و قطره قطره باران بودبه روی گونه من خیس بودم از بارانکه می شکفت گل صداقت صبح از میان نیزاران تمام باغ و فضا سبزدشت و دریا سبزدر آن دقایق غربتمیان بیم و امید حریر صبح مرا لحظه لحظه می پوشیددر آن تجلی روح نگاه می کردم..... به آن گذشته دردآلودبه آن گذشته خوش آغازبه آن گل مر يم...

خرم آن‌کس که نداند غم عالم چه بوَد غم دنیا نشناسد، نه که خود غم چه بوَد ناگهان بندی زنجیر نگاری شده‌ام حال دانم سبب خلقت آدم چه بود گفت واعظ همه اوصاف جهنم، زاهد! باش در مجلس او، بین که جهنم چه بود تیر بر دل بزد و مانده بجا پیکانش آه، دانم سبب آه دمادم چه بودخوش آمـدیبه کلبـــــه ام از راه دور ای آشــــنـــــا خوش آمـدیچـون بــوی گل به هم ره باد صبــــــا خوش آمــدیاکنـــون که پر گیاه و گل شهر و ده و صحـــرا بودای آهو صحـــــــرا توام به شهر ما خوش آمـــــــدیتو مایـــه نــــــوازش صدهــــــا دل شکستـــــــــه ایای خوش خبر به سوی دل شکسته گل مر يم...

 بیستون یار من آنجاست ، حواست باشداو نشان کرده ی اینجاست ، حواست باشد یار من موی سرش ، قیمت صدشیرین استقصه اش قصه ی لیلاست ، حواست باشد گرچه بدجور شکسته است دل تنگ مراهمچنان شاه غزل هاست ، حواست باشد او نگاهم نکند ، یا نخرد حرف مرا...هرچه هست بین خود ماست ،حواست باشدحرف یک عشق قدیمی ست که برعکس شدهدرد من درد زلیخاست ، حواست باشد آنچه فرهاد نوشته ست بروی تن تو ...شرح یک روزه غم ماست ، حواست باشد همه ی دلخوشی و زندگی ام ،بودن اوستبرود ، آخردنیاست ،حواست باشدنگذاری ، احدی تیشه برویت بزند !!!شیشه ی عمر من آنجاست، حواست باشد گل مر يم...

 انگار همین دیروز بود که اولین بار اینجا نشسته بودیم آروم منو تو با هم تنها روزای بی تکرار و آرامش حرفامون ما و یه چطر بسته قدم زدن تو بارون تو با من زندگی کردی دل من با تو صادق بود تمومه جمله های تو پر از عطر شقایق بود تو با من زندگی کردی دل من با تو صادق بود تمومه جمله های من آهای خوشگل عاشق بود هوای عاشقی کنار تو یادش بخیر روزای خوب زندگی کنار تو یادش بخیر جرئت سختی و سفر بخاطر عشق تو بود یه عالمه دیوونگی کنار تو یادش بخیر یه عالمه دیوونگی کنار تو یادش بخیر گفتم بهت بیا بریم از این دیار یومدی گفتم بیا بریم منو تنها نذار نیومدی زمان گذشت و بی صدا فاصلمون گل مر يم...